در عشق باید از خودت تا بی نهایت بگذری
ازخود گذشتم خوب من، از تو چگونه بگذرم؟
000بیا به سوی دل تنگ و عاشقانه من
که بی حضور تو غمخانه گشته خانه من
نماز صبح و شب من به شوق مهر تو بود
و این توئی که نشینی به هر ترانه من
به شعر های سراسر غم خودت بنگر
که در تمام غزلها تویی نشانه من


دلیل زندگی ام را اگر کسی پرسد
همین بس است بگویم تویی بهانه من
وسرنوشت مرا حق رقم زده با تو
اگر که آتش عشقم تویی زبانه من
هنوز کودکم آری میان مکتب عشق
تو بذر رشد فشاندی به کودکانه من
بدان که مرگ وجود مرا فراگیرد
اگر که نگذاری سری به شانه من